Pomembno esperantsko sporočilo prvomajske proslave

4.5.2015 | 09:35

Pa je zopet v deželo prišla pomlad in z njo Praznik dela – 1. maj. In kot se spodobi, smo ga tudi letos proslavili s številnimi proslavami, prijateljskimi srečanji in drugimi, za praznik primernimi prireditvami. Na Šentvidu, nad Čatežem ob Savi, od koder se razprostira čudovit pogled na živopisana polja lepe brežiško-krške doline in na neštete zaselke, pa na reko Savo in na gradbišče bodoče HE Brežice, pa ... je bila tudi letos tradicionalna občinska prvomajska proslava.

Tudi letos so se iz Kluba esperantistov Posavja (KEP) dogovorili z Občino Brežice, da nastopijo na proslavi in nastal je prelep scenarij prireditve.

Na jasi, v zelenem gozdičku, je najprej zadonela naša himna, v odlični izvedbi Pihalnega orkestra Kapele, ki bo letos praznoval res častitljiv jubilej – 165-letnico in ki so nato še nekajkrat popestrili program proslave.

Spregovoril je župan Ivan Molan in obiskovalcem namenil prijazne besede dobrodošlice z optimističnim navdihom, da kljub težkim časom ohranjamo hvale vredno tradicijo praznovanja delavskega praznika.

Povezovalka proslave, Vesna Kržan, je v svojem nagovoru med drugim dejala da je »1. maj izvorno dan, ko se spomnimo na krvave demonstracije, vendar je predvsem dan, ki nas spominja na pravice, na enakost. Praznik dela tako deli kar nekaj skupnih točk z mednarodnim jezikom esperanto, ki je še kako živ jezik, saj ga govori približno 3 milijone ljudi po vsem svetu, vanj pa so prevedena številna svetovna in domača knjižna dela.«

Na vrsto so prišli esperantisti. Reneja in Anton Mihelič, predana člana Kluba, sta prebrala pomembno sporočilo, ki se je glasilo:

»1. maj je bil, kot dan dela, uradno proglašen na kongresu Druge internacionale v Parizu, leta 1889, s čimer mu je bilo dano mednarodno priznanje in poslanstvo ozaveščanja o medsebojni solidarnosti. Podobno zgodbo je doživel jezik esperanto.

Na generalni konferenci UNESCO v Montevideu, leta 1954, je bila sprejeta resolucija o esperantu, s katero so bile pozvane vse države članice, da širijo esperanto z namenom zbliževanja narodov sveta.

Oba sledita cilju enakopravnosti: somišljeniki esperanta sledijo ideji enakopravnega sporazumevanja, predstavniki praznika dela pa se za delavke in delavce borijo za enakopravnost na področju plačila, delovnih pogojev in ostalih delavskih pravic.

Ideja praznika dela in esperanta je tudi povezovanje, je preskočiti meje države oziroma naroda, gre za izražanje misli, ki si jih delimo ljudje po vsem svetu, zato resnično predstavljata most med različnimi kulturami.« Nato sta vzkliknila, da je krepko zadonelo po prireditvenem prostoru: »Vivu la Unua majo! Vivu Esperanto!«

Vesten esperantist Edi Zanut je ponosno držal esperantsko zastavo, ki s svojo zeleno barvo simbolizira upanje in z belim poljem v levem gornjem vogalu in zeleno peterokrako zvezdo, predstavlja esperanto na vseh petih kontinentih sveta.

»Živel prvi maj, živel esperanto!« je povzela povezovalka Vesna in nadaljevala: »Zveni zahtevno, vendar ima jezik enostavno, pravilno in zelo preprosto strukturo, zaradi česar znanstvene študije kažejo, da se ga lahko naučimo veliko hitreje kot druge jezike. Bo potrebno poskusiti.«

Pa je zopet sijajno zaigrala »Kapelska godba«, nato pa se je Vesna zahvalila obiskovalcem proslave, ki so se povzpeli na Šentvid, »…..,kjer skupaj ohranjamo praznik dela, ki je resnično prerasel v opomin na mir, prijateljstvo, solidarnost, kar je med drugim tudi namen esperanta, zato prisluhnite prevedeni in prirejeni ljudski pesmi »Prav luštno je res na deželi…..«…pa sta Anton in Reneja pogumno zapela »Ĝojigas min vivo kampara…..«, kar je zbranim »lepo zvenelo« v ušesih, nato pa je Pihalni orkester Kapele zaigral zaključno skladbo in tako se je končal uradni del proslave.

Marljivi Rudi Mlinar je dogodek pridno »zapisoval« v svoj fotografski aparat in nastalo je nekaj izjemno lepih posnetkov. Tudi esperantistka, Ivana Vatovec, je z zanimanjem spremljala svečani dogodek in tako, kot vsi ostali člani kluba s ponosom nosila priponko z zelenim znakom KEP, ki ima med drugim zapisano letnico 2013, ko je bil klub ustanovljen.

Izjemno so se odrezali prijazni člani PGD Sobenja vas, ki so obiskovalcem stregli odlično pripravljene dobrote z žara in kvalitetno vinsko kapljico, ki je prispevala k dobri volji prenekaterega udeleženca te, lepo pripravljene proslave.

                                                               Tekst: Anton Mihelič in Vesna Kržan
                                                                Foto: Rudi Mlinar

LA GRAVA ESPERANTA MESAĜO DE LA UNUAMAJA FESTO

Kaj denove en la lando printempo venis kaj kun ĝi Festo de laboro – 1-a Majo. Kaj kiel oni decas, ni denove okazigas multnombrajn festojn, amikajn kunvenoj, kaj aliaj, por la festo taŭgaj okazaĵoj.

Sur la monteto de sankta Vido, super la vilaĝo Čatez ob Savi, de kie estas belega vido laŭ la multkoloraj kampoj en bela Brežice-Krško valo kaj sennombraj vilaĝetoj, kaj sur la rivero Sava kun konstruloko de la hidro-elektra centralo Brežice, sed ...... estis ankaŭ ĉijare la tradicia komunuma Unuamaja festo.

Jam amika invito en la ĵurnalo »Posavski Obzornik« antaŭdiris sufiĉe "esperantan kolorigitan" ceremonion.

Jes, ankaŭ ĉijare el la Klubo de esperantistoj Posavje (EKP) konsentis kun la Komunumo de Brežice ke ili aperas ĉe la feston kaj fariĝis belegan scenarion de la evento.

Sur senarbejo en verda arbaro, ekresonis la nacia himno kiun bonege farigis la Blovorkestro de Kapele kiu okazigos vere distingitan jubileon - 165-an datrevenon kaj kiu poste ankaŭ kelkfoje refreŝigis la programon.

Parolis la urbestro Ivan Molan kaj li al vizitantoj destinis afablan bonvenon kun optimisma inspiro ke malgraŭ la malfacilaj tempoj ni daŭre tenas la laŭdindan tradicion de la festado de laboro.

Moderistino Vesna Kržan, en sia parolado, interalie diris, ke "la 1-a Majo estas originale tago, kiam ni rememorigas la sangaj manifestacioj, sed precipe estas tago kiu memoras al ni al rajtoj kaj al egaleco. La Festo de laboro tiel dividas sufiĉajn komunajn punktojn kun la internacia lingvo Esperanto, kiu estas vivega lingvo, kiun parolas ĉirkaŭ 3 milionoj da homoj tutmonde, en kiun estis tradukitaj multaj tutmondaj kaj hejmaj literaturaj verkoj. "

Sekvis esperantistoj. Anton kaj Reneja Mihelic, fordoniĝaj membroj de la Klubo, tralegis gravan mesaĝon, kiu sonis:

»La 1-a. Majo kiel Tago de laboro estis, oficiale proklamita en la kongreso de la Dua Internacio en Parizo en 1889, al kiu estis donita internacian rekonon kaj mision levi konscion pri reciproka solidareco. Simila rakonto estas vidita lingvo Esperanto.

Ĉe la Ĝenerala Konferenco de UNESKO en Montevideo, en 1954, estis akceptita la Rezolucion pri Esperanto, kun kiu alvokis ĉiuj membroŝtatoj disvastigi Esperanton cele al proksimigo de la popoloj de la mondo.

Ambaŭ persekutas al la celon de egaleco: samideanoj de Esperanto sekvas la ideon de egala komunikado, reprezentantoj de la Festo de laboro batalas por gelaboristinoj, por egaleco en la kampo de salajro, laborkondiĉoj kaj aliaj laborrajtoj.

La ideo de la Festo de laboro kaj de Esperanto ankaŭ estas kunligado, salti la limojn de la lando kaj nacio, estas la esprimado de la pensoj kiujn ni homoj dividas ĉirkaŭ la mondo, tial prezentas la veran ponton inter malsamaj kulturoj." Tiam ili ekkriis ke eksonoris laŭ la eventejo "Vivu la Unua Majo! Vivu Esperanto!«"

La diligenta esperantisto Edi Zanut fiere tenis la Esperantan flagon, kiu kun lia verda koloro simbolas la esperon kaj la blanka skatolo en la supra maldekstra angulo kaj verdan kvinpintan stelon reprezentas Esperanto en ĉiuj kvin kontinentoj de la mondo.

"Vivu la Unua Majo! Vivu Esperanto!" slovene resumitis moderistino Vesna kaj daŭrigis: "Tio sonas kompleksa, sed la lingvo havas, ĝentilan kaj tre simplan strukturon, pro ion sciencajn studojn montras ke ni povas lerni multe pli rapide ol aliaj lingvoj. Oni devos provi. "

Kaj denove brile ekludis "Kapela Bando" kaj tiam dankis Vesna al la vizitantoj de la festo, kiuj grimpis al Šentvid, "... ..kie kune festas la Festo de laboro, kiu vere kreskis en admono de paco, amikeco, solidareco, kiu ankaŭ estas interalie la celon de Esperanto, tial aŭskultu tradukitan kaj adaptitan popolkanton "Estas vere bela en la lando ... .." ... kaj Anton kjune kun Reneja kuraĝe kantis "Ĝojigas min vivo kampara ... ..", kiu "bele sonis" en la orelojn, tiam la Blovorkestro de Kapele ekludis la finan kompozicion, kaj tiel finis la oficiala parto de la festo.

Laborkapabla Rudi Mlinar okazaĵo diligente "skribis" en sin foton kaptis kelkajn tre belajn fotografaĵojn. Eĉ esperantistino, Ivana Vatovec, sekvis kun intereso la festan eventon kaj tiel, kiel ĉiuj aliaj membroj de la klubo fiere portis insignon kun verda signo de EKP, kiu havas, inter aliaj inskribita la jaron 2013, kiam la klubo estis fondita.

Ekstreme sinpruvis afablaj membroj de Libervola fajrestingista Societo de Sobenja vas kiuj al vizitantoj servis perfekte preparitajn bongustaĵojn el ardo kaj kvalitan vinon, kiu kontribuis al la bona volo de multaj ĉeestantoj de la bele preta festo.

Teksto: Anton Mihelič kaj Vesna Kržan
Esperantigis: Anton Mihelič
Foto: Rudi Mlinar

Galerija